Πάπυρος

Ο πάπυρος είναι ένα υδρόβιο φυτό των βάλτων που παλαιότερα φύτρωνε στην κοιλάδα του Νείλου, σε διάφορες περιοχές της Συρίας, στη Μεσοποταμία και στην Παλαιστίνη, κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ. Υπό ευνοϊκές συνθήκες το φυτό φθάνει σε ύψος πέντε μέτρων.

Σήμερα, το βρίσκουμε στην κοιλάδα του Άνω Νείλου, στην Αβησσυνία και στα νερά της Ουγκάντας, ενώ το συναντούμε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Σικελία, κοντά στις Συρακούσες. Στα άλλα τμήματα του Νείλου, σε σχέση με το παρελθόν, ο πάπυρος βρίσκεται σε ελάχιστα μέρη.

Από το φυτό αυτό έφτιαχναν το ομώνυμο και πιο κοινό υλικό γραφής σε ολόκληρη την κλασική Αρχαιότητα.

Στην αρχαιότητα ο πάπυρος χρησιμοποιήθηκε πολύ ως γραφική ύλη, παρόμοια με το χαρτί και από εκεί πήρε το όνομά της η Παπυρολογία, η επιστήμη που ασχολείται με τα γραμμένα σε παπύρους αρχαία κείμενα.

Εκτός από την παραγωγή γραφικής ύλης, στην αρχαιότητα υπήρξαν και άλλες χρήσεις του φυτού αυτού. Με τις ίνες του παπύρου έφτιαχναν χοντρά και λεπτά σχοινιά, φιτίλια για λάμπες, πέδιλα από πλεγμένο πάπυρο, ακόμα και ανάλαφρες βάρκες. Το ξύλο των ριζών προσέφερε καύσιμο υλικό και χρησίμευε για την κατασκευή εργαλείων. Η διάταξη των λουλουδιών του διαπλεκόταν σε γιρλάντες, η δε στάχτη χρησιμοποιούνταν ως γιατρικό. Επίσης, συχνά αναφέρεται ότι οι φτωχοί μασούσαν το εσωτερικό των κοτσανιών του παπύρου, όπως γινόταν με το ζαχαροκάλαμο.

Σήμερα, χρησιμοποιείται επίσης ως διακοσμητικό φυτό σε κήπους και στην Ελλάδα, αλλά και γενικά σε χώρες της λεκάνης της Μεσογείου.